Niemal wszyscy mieszkańcy Japonii traktują język japoński jako podstawowy. Pochodzenie języka japońskiego jest nieznane. Charakteryzuje się on pewnym pokrewieństwem z językami uralskimi i ałtajskim, do których należą: fiński, węgierski, mongolski, turecki. Pod względem gramatycznym język japoński podobny jest do języka koreańskiego.
Do jego charakterystycznych cech można zaliczyć: znaczną liczbę homofonów, liczne zwroty grzecznościowe, występowanie tylko sylab otwartych, a więc kończących się samogłoską oraz sporą liczbę wyrazów pochodzących z innych języków, głównie z języka angielskiego.
Z powodu braku możliwości jednoznacznego wyjaśnienia, język japoński jest klasyfikowany jako największy język izolowany, gdyż jego struktury gramatyczne, frazeologia czy fonetyka są niepodobne do struktur żadnego innego języka na świecie.
Język japoński, właśnie przez wspomniany brak podobieństw do innych, zwłaszcza europejskich języków może wydawać się trudny do nauczenia. Owszem - wymaga wiele zachodu, zwłaszcza nauka pisania tradycyjnym japońskim alfabetem, niemniej - języka mówionego można się relatywnie łatwo i szybko nauczyć.
